Οι Φαντάροι Φοράνε Τούρκικη Σκελέα!!!

Μπράβο μας.
Του Γιώργου Κράλογλου
Την πρώην δυναμική βιομηχανική Ελλάδα την θυμίζουν σήμερα γνωστά κουφάρια στις εθνικές Πατρών – Θεσσαλονίκης και στέκια ναρκομανών σε παλιές βιομηχανικές περιοχές. Που οι κουλτουριάρηδες του ΣΥΡΙΖΑ τα θέλουν μουσεία… Στις λιγοστές βιομηχανίες που απομένουν είναι και κλωστοϋφαντουργίες που κλείνουν παραδίδοντας τα «κλειδιά» στην Τουρκία, την Κίνα και την Κορέα. Μπράβο μας. Τα καταφέραμε.

Μα είναι δυνατόν, όμως, να μιλάμε για κλωστοϋφαντουργία το 2015 ακόμη και στην Ελλάδα όταν η παγκοσμιοποίηση μας «γαζώνει» με τα Κινέζικα, τα Βιετναμέζικα, τα Πακιστανέζικα και τα Κορεάτικα;
Ίσως όχι αν δεν είχαμε οικονομική κρίση με προοπτική μέχρι το 2030 και τους άνεργους να ανεβαίνουν στα 2.000.000 οι μισοί από τους οποίους δούλευαν στην βιομηχανία και στην αλυσίδα επιχειρήσεων που συνδέεται με την μεταποίηση.
Ίσως όχι αν (σύμφωνα με την Eurostat) το 22,1% των Ελλήνων δεν ζούσε σε συνθήκες φτώχειας, το 21,5% σε συνθήκες ένδειας και το 17,2% σε οικογένεια αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της ανεργίας την στιγμή που ο μέσος όρος για συνθήκες ένδειας στην Ευρώπη είναι 8,9%!

Ίσως όχι αν η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία, η Ιρλανδία, η Κύπρος και η γειτονική μας Τουρκία δεν διατηρούσαν και το 2015 εξαγωγική κλωστοϋφαντουργία, τροφοδοτώντας σε αισθητό ποσοστό και την ελληνική αγορά των «πλουσίων» κατοίκων με τα Καγιέν και τα σκάφη.

Ίσως όχι αν η πρώην βιομηχανική Ελλάδα δεν είχε εξαγωγική πρωτιά και στην κλωστοϋφαντουργία, εντός Ευρώπης, και δεν έφερνε στην Ελλάδα τα μεγαλύτερα πολυεθνικά κλωστοϋφαντουργικά ονόματα οι μονάδες των οποίων είχαν απορροφήσει πάνω από το 20% των εργαζόμενων στην βιομηχανία.

Νοσταλγίες, θα μου πείτε, μιας εποχής που την μαστίγωσαν η συγκυρία, οι συνθήκες παγκόσμιου ανταγωνισμού και οι μοιραίες ανακατατάξεις στην παραγωγή και στον σχεδιασμό του οικονομικού προφίλ των βιομηχανικών χωρών.
Είναι όμως έτσι ακριβώς; Και αν είναι γιατί οι «κουτόφραγκοι» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μιλάνε για σχέδια και πολιτική βιομηχανικής ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έχουν για το σχέδιο τους και δύο πακέτα; Τα Γιουνκέρ και Ντράγκι που ήδη τα «μαδάνε» οι Γάλλοι, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι και οι Ιταλοί με προγράμματα που περιέχουν και ανάκαμψη της δικής τους κλωστοϋφαντουργίας!

Πριν παπαγαλίσουμε το μόνιμο επιχείρημα της αριστερής και κρατικίστικης πολιτικής θολοκουλτούρας περί των παγκοσμίων ανακατατάξεων… και πριν η Ελλάδα φτάσει στην κατάντια να είναι η μοναδική χώρα της φραπεδιάς και της απέραντης καφετέριας ας δούμε μήπως προλαβαίνουμε να συμμαζέψουμε ό,τι μπορούμε και στους τομείς παραγωγής. Που βεβαίως και θα τους χρειαστούμε όταν η ανεργία θυμίζει ημέρες πολέμου και κατοχής…
Ο έγκριτος συνάδελφος κ. Νικος Χρυσικόπουλος μας πληροφορεί στο Capital.gr για ένα φιλόδοξο επιχειρηματικό come back στην κλωστοϋφαντουργία με την συμφωνία από τις πιστώτριες τράπεζες για την εξυγίανση και χρηματοδότηση της «Κλωστήρια Κιλκίς”, θυγατρικής της Ελληνικής Υφαντουργίας.

Γιατί να μην αποτελέσει η εξέλιξη αυτή ερέθισμα να κάνουμε την αυτοκριτική μας ως χώρα και ως Δημόσια Διοίκηση για τις ευθύνες μας (ξέχωρα από τις διεθνείς ανακατατάξεις στον διεθνή βιομηχανικό χάρτη) στην αποστέωση της βιομηχανίας μας σε σχέση με τα άλλα κράτη της Ε.Ε. στον Νότο με την Κύπρο αλλά και την γειτονική Τουρκία.
Και για όσους επιμένουν μόνο στην νομοτελειακή εξέλιξη για την εγχώρια μεταποιητική μας παραγωγή προσέξτε τι κατήγγειλε η Διοίκηση του Συνδέσμου Ελλήνων Κλωστοϋφαντουργών στο υπουργείο Οικονομίας σε επίσκεψη πριν λίγες ημέρες.

Έχουμε το ακριβότερο ρεύμα μέσης τάσης στην Ευρώπη. Αυξήθηκε από 80 έως και 100%, θέτοντας σε κίνδυνο την βιωσιμότητα των κλωστοϋφαντουργιών που έχουν απομείνει οδηγώντας σε αφανισμό χιλιάδων θέσεων εργασίας στον Κλάδο. Στην Γερμανία η χρέωση είναι 33 ευρώ ανά μεγαβατώρα, έναντι 85 ευρώ για την δική μας κλωστοϋφαντουργία. Τα τελευταία 4 χρόνια τα περισσότερα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα που αφορούν προμήθειες των Ενόπλων Δυνάμεων εισάγονται από την Κίνα, το Πακιστάν, την Κορέα, το Βιετνάμ και την Τουρκία. Η ενεργοποίηση του συστήματος των κρατικών προμηθειών των ενόπλων δυνάμεων (όπως κατά σύστημα πράττουν άλλες χώρες της Ε.Ε.) είναι σπουδαία λύση για να τονωθεί η κλωστοϋφαντουργική παραγωγή.

Θα συμφωνούσα με τις προφανείς απόψεις ότι επιστροφή στα κλωστοϋφαντουργικά και σε άλλα της πρώην βιομηχανικής και βιοτεχνικής παραγωγής μπορεί να μας κρατήσει σε επίπεδα που δεν βοηθούν το αύριο της οικονομίας. Παραξενεύομαι όμως να βλέπω από την μία την Ευρώπη να συντηρεί και αυτήν την μορφή βιομηχανίας, χρηματοδοτώντας την μάλιστα και, από την άλλη, το αύριο της Ελλάδας να μας «δείχνει» δέκα χρόνια τώρα (δηλαδή και πριν την κρίση) μόνο ουζάδικα και μπεκρή-μεζέ… capital.gr